Dekarbonizacja branży stalowej to kluczowe wyzwanie dla Polski

Jednym z kluczowych elementów transformacji polskiego hutnictwa jest rosnąca dostępność złomu stalowego, który jest kluczowym surowcem do wtórnego wytapiania stali w elektrycznych piecach łukowych. Polska obecnie jest eksporterem netto złomu stalowego, co daje duże możliwości zwiększenia produkcji stali w kraju. Jednak samo wykorzystanie technologii EAF nie wystarczy do zaspokojenia popytu na stal w Polsce, dlatego konieczne będzie także zdekarbonizowanie procesu produkcji stali w technologii wielkopiecowej BF-BOF.

Dekarbonizacja polskiego hutnictwa będzie wymagała rozwoju instalacji wyłapywania i składowania dwutlenku węgla lub zastąpienia tradycyjnych pieców BF-BOF technologiami alternatywnymi opartymi na wodorze lub elektrolizie rudy. To ogromne wyzwanie zarówno technologiczne, jak i finansowe, które szacowane jest na 10-20 mld euro rozłożone na 25 lat.

Aby zapewnić zrównoważony rozwój sektora stalowego, konieczna będzie współpraca różnych branż przemysłowych oraz odpowiednia polityka przemysłowa uwzględniająca wymogi gospodarcze i środowiskowe. Istotne jest również opracowanie spójnej strategii dekarbonizacji przemysłu ciężkiego, która wyznaczy kierunki rozwoju w dłuższej perspektywie. Brak takiej strategii sprawia, że działania podejmowane są często fragmentaryczne i uzależnione od krótkoterminowych decyzji politycznych.

Transformacja hutnictwa będzie nieodłączną częścią działań mających na celu dekarbonizację polskiego przemysłu. Wymaga to współpracy pomiędzy sektorem publicznym a prywatnym, innowacyjności oraz zaangażowania wszystkich zainteresowanych stron.

Tylko w ten sposób polskie hutnictwo będzie mogło odnieść sukces w zmniejszeniu emisji gazów cieplarnianych i dostosowaniu się do wymogów globalnego rynku.

Źródło: raport "NA ROZDROŻU. Szanse i wyzwania transformacji polskiego sektora stalowego", przygotowany przez WiseEuropa – Fundacja Warszawski Instytut Studiów Ekonomicznych i Europejskich.

Do pobrania ze strony WiseEuropa.