Czym jest wodór odnawialny w UE?

Akty te stanowią część szerokich ram regulacyjnych UE dotyczących wodoru, które obejmują inwestycje w infrastrukturę energetyczną i zasady pomocy państwa, a także cele legislacyjne dotyczące wodoru odnawialnego dla przemysłu i sektora transportu. Dzięki tym przepisom wszystkie paliwa odnawialne pochodzenia niebiologicznego będą produkowane z odnawialnej energii elektrycznej.

Oba akty są ze sobą powiązane i oba są niezbędne do zaliczenia paliw na poczet realizacji celu państw członkowskich w zakresie energii odnawialnej. Zapewnią one inwestorom pewność regulacyjną, ponieważ UE zamierza osiągnąć 10 mln ton krajowej produkcji wodoru odnawialnego i 10 mln ton importowanego wodoru odnawialnego, zgodnie z planem REPowerEU

W pierwszym akcie delegowanym określono warunki, na jakich wodór, paliwa wodorowe lub inne nośniki energii można uznać za paliwa odnawialne pochodzenia niebiologicznego. Akt ten wyjaśnia zasadę „dodatkowości” wodoru określoną w dyrektywie UE w sprawie energii odnawialnej. Elektrolizery do produkcji wodoru będą musiały być włączone do produkcji nowej odnawialnej energii elektrycznej. Zasada ta ma na celu zapewnienie, aby produkcja wodoru odnawialnego zachęcała do zwiększenia ilości energii odnawialnej dostępnej w sieci w porównaniu ze stanem obecnym. W ten sposób produkcja wodoru będzie wspierać dekarbonizację i uzupełniać wysiłki na rzecz elektryfikacji, nie wywierając przy tym presji na produkcję energii elektrycznej.

Drugi akt delegowany zawiera metodę obliczania emisji gazów cieplarnianych w cyklu życia paliw odnawialnych pochodzenia niebiologicznego. Metoda ta uwzględnia emisje gazów cieplarnianych w całym cyklu życia paliw, w tym emisje w segmencie wydobywczym, emisje związane z pobieraniem energii elektrycznej z sieci, z przetwórstwa oraz emisje związane z transportem tych paliw do konsumenta końcowego. Metodyka wyjaśnia również, w jaki sposób obliczać emisje gazów cieplarnianych z wodoru odnawialnego lub jego pochodnych w przypadku, gdy jest on produkowany w zakładzie produkującym paliwa kopalne.

Członkowie Małopolskiej Regionalnej Grupy ds. Rozwoju Technologii Wodorowych, przesłali do Ministerstwa Klimatu uwagi dotyczące aktu delegowanego do Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/2001.

W ramach pakietu FIT for 55, zaproponowana została nowelizacja Dyrektywy RED. Nowo proponowany art. 22a wskazuje, że do 2030 r. paliwa RFNBO wykorzystywane w przemyśle, niezależnie od przeznaczenia, winny stanowić co najmniej 50% całkowitego zużycia wodoru, przy czym postulowane jest już zwiększenie tego poziomu do 75%. Temu nowemu celowi towarzyszą również zmiany do art. 27 Dyrektywy RED, który obecnie wyznacza zasady obliczania udziału odnawialnych paliw pochodzenia niebiologicznego w sektorze transportu, a po proponowanych w Dyrektywie RED zmianach będzie miał również zastosowanie m.in. dla obliczenia ilości energii odnawialnej wymaganej do produkcji paliw RFNBO. Artykuł ten stanowi również podstawę dla proponowanego aktu delegowanego, zgodnie z którym energia elektryczna wykorzystywana do produkcji odnawialnego wodoru ma spełniać określone wymogi dotyczące m.in. korelacji czasowej i geograficznej między jednostką produkującą energię elektryczną a produkcją wodoru.

Tak więc proponowany akt delegowany, w związku ze zmieniającą się treścią art. 27 Dyrektywy RED oraz nowym art. 22a tej Dyrektywy, będzie ustanawiał kryteria decydujące o tym, czy produkowany w przyszłości wodór w oparciu o elektrolizę będzie spełniał wymogi RFNBO w rozumieniu Dyrektywy RED.